Bulimia zwana inaczej żarłocznością psychiczną, to zaburzenie polegające na objadaniu się dużą ilością posiłków, w krótkim odstępie czasu. Po przyjęciu ogromnej ilości pożywienia następują prowokowane wymioty, potrzeba przeczyszczenia i wypróżnienia z przyjętego pokarmu.
Procesowi objadania się towarzyszy brak kontroli i dosłownie „wilczy apetyt”. Zdarza się, że spożywane są również produkty nienadające się do jedzenia np przeterminowane, nieświeże, pokryte pleśnią. W danej chwili najważniejsze jest to, aby się „napchać”, zaspokoić głód psychiczny.
Objadanie się i prowokowanie wymiotów często jest owiane tajemnicą i ukrywane przed bliskimi.
W przeciwieństwie do anoreksji w bulimii często waga jest prawidłowa, nie dochodzi do wychudzenia. Jednak podobnie, jak w przypadku anoreksji również tutaj pojawia się obawa przed przytyciem i krytyczny stosunek do wyglądu swojego ciała.
Kompulsywne objadanie się i wymioty mają miejsce nawet kilka razy w tygodniu i często powiązane są z innymi problemami psychicznymi np. nadużywaniem substancji psychoaktywnych, samookaleczeniem.
Mimo, że jest to choroba, która jest bardzo niebezpieczna dla zdrowia i życia rzadko bywa ona przyczyną hospitalizacji psychiatrycznej. Pacjenci z bulimią potrafią spojrzeć na swój problem realnie, przejawiają krytycyzm wobec swoich zachowań, ale przez wstyd i poczucie tajemnicy mogą opóźniać rozpoznanie problemu przez otoczenie, tym samym unikając możliwości otrzymania pomocy.