W dzisiejszych czasach telefon to jedno z podstawowych narzędzi ułatwiających codzienne funkcjonowanie. Daje szansę na szybką komunikację z innymi, a dzięki internetowi umożliwia dostęp do każdej informacji. Wydaje się, że obecnie mało kto jest w stanie wyobrazić sobie codzienność bez telefonu. Jednak, jak w większości obszarów życia, i w przypadku korzystania z telefonu warto starać się zachować umiar i zdrowe granice.
Jeżeli zaobserwujesz u siebie poniższe objawy (wskazujące na ryzyko uzależnienia), warto zastanowić się nad częstotliwością korzystania z komórki:
- pojawia się uczucie dyskomfortu, kiedy nie ma się telefonu przy sobie, nie można go użyć lub jest rozładowany
- częste zerkanie na wyświetlacz telefonu, aby sprawdzić, czy ktoś do nas napisał, czy przyszło jakieś powiadomienie
- korzystanie z telefonu, kiedy jest się na spotkaniu z innymi ludźmi, nieumiejętność skupienia się tylko na tym, co się dzieje w realu
- rezygnacja z kontaktu „na żywo” na rzecz rozmów na komunikatorach, przez telefon
- złość, niepokój, kiedy nie można użyć telefonu
- na korzystaniu z telefonu upływają godziny, utrata poczucia czasu
- zaniedbywanie swoich obowiązków, np. zamiast się uczyć, korzystanie z telefonu
- wypełnianie czasu wolnego „siedzeniem” na telefonie
- kompulsywne nasłuchiwanie dźwięku i wibracji
Z uzależnieniem od telefonu wiąże się tak zwane FOMO (fear of missing out), czyli strach przed pominięciem. Jest to obawa, że zostanie przegapiona jakaś informacja ze świata, życia znajomych, która została umieszczona w sieci. Dążenie do bycia na bieżąco z wydarzeniami, postami itd.
Nie lekceważ pierwszych możliwych objawów uzależnienia. Obserwuj, ile czasu dziennie poświęcasz na korzystanie z telefonu. Godziny upływające na skrolowaniu Instagrama, TikToka itp. warto przeznaczyć np. na spotkanie ze znajomymi „na żywo”, jest to dużo zdrowsza forma spędzania czasu wolnego. Rozwijaj swoje hobby, spotykaj się z przyjaciółmi, ucz się nowych umiejętności, uprawiaj sport – cokolwiek, byle bez telefonu w ręku.
Uzależnienie od telefonu jest zaliczane do grupy uzależnień behawioralnych, czyli nałogów związanych z przymusowym wykonywaniem określonych czynności. Leczenie często wymaga pomocy specjalisty i psychoterapii.