Rodzina odgrywa ważną rolę we wsparciu dziecka w kryzysie psychicznym. To w domu dziecko spędza większość czasu, więc rodzice i rodzeństwo są najbliższymi i najważniejszymi opiekunami dziecka w takiej sytuacji.
Odpowiednie wsparcie ze strony rodziny może pomóc dziecku poradzić sobie z trudnościami emocjonalnymi i odzyskać równowagę psychiczną.
Oto kilka sposobów, w jakie rodzina może pomóc dziecku w kryzysie psychicznym:
- Okazanie dziecku zrozumienia, akceptacji i empatii. Dziecko potrzebuje poczucia, że jest kochane i że jest ważne dla swojej rodziny. Rodzice powinni okazywać zainteresowanie dzieckiem i słuchać go uważnie, aby zrozumieć, co przeżywa i jak mu pomóc.
- Zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Rodzice powinni stworzyć dla dziecka stabilne i bezpieczne środowisko, w którym dziecko będzie czuło się komfortowo i spokojnie. Ważne jest również, aby utrzymać rutynę dnia, aby dziecko wiedziało, czego może się spodziewać.
- Umożliwienie dziecku wyrażania swoich uczuć. Dziecko powinno mieć możliwość mówienia o swoich uczuciach i myślach, nawet jeśli są one trudne lub bolesne. Rodzice powinni słuchać dziecka i okazywać mu zrozumienie, nie krytykując go ani nie bagatelizując jego uczuć.
- Dostarczenie dziecku informacji. Rodzice powinni rozmawiać z dzieckiem o sytuacji, w której się znalazło, i wyjaśnić mu, co się dzieje. Dziecko powinno mieć możliwość zadawania pytań i uzyskiwania odpowiedzi na nie.
- Pomoc w znalezieniu profesjonalnej pomocy. W niektórych przypadkach dziecko może potrzebować pomocy specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym. Rodzice powinni pomóc dziecku w znalezieniu odpowiedniego specjalisty i zapewnić mu wsparcie w procesie terapeutycznym.
Ważne jest, aby rodzina działała razem jako zespół, aby zapewnić dziecku odpowiednie wsparcie w kryzysie psychicznym. Rodzice powinni współpracować ze sobą i z innymi członkami rodziny, aby zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i stabilności.
Mimo wiadomej roli rodziców w wychowaniu i wspieraniu dzieci, zdarza się, że komunikacja z rodzicami jest bardzo utrudniona. Przyczynami takiego stanu rzeczy mogą być np:
- Brak czasu dla dziecka – zaaferowanie pracą i własnymi problemami
- Wyparcie problemów dziecka
- Wiara w stereotypy o “wariatach”
- Brak poczucia odpowiedzialności za dzieci
- Pewność, że oni dziecko właściwie wychowują i wszystko zapewniają.
Z tego powodu dzieci mogą mieć ograniczone zaufanie do dorosłych i czuć się przez nie zaniedbane i bagatelizowane.
Należy porozmawiać z rodzicami i próbować uświadomić, jak bardzo sytuacja jest poważna – najlepiej, gdy zostanie to zakomunikowane przez psychologa. Jeżeli rodziców dalej to nie przekonuje, można szukać innych rozwiązań, które odciążą dziecko.